Старонка:Сборникъ памятниковъ народнаго творчества въ Сѣверо-Западномъ краѣ.pdf/171

Іоны ня пьюць да тольки вздыхаюць,
Да за Дунай-рѣку паглядаюць,
Якъ тамъ маладцы гуляюць,
Адзинъ другого забиваюць;
Якъ тамъ цякуць рѣчки кровавыя
И ручейки цякуць слезавые,
Якъ тамъ масты масцяць трупавые^[1]
Все маладцы удалые.

|}

(Записалъ тотъ же.)

---

XLIV.

(Тамъ же.)

Въ чистомъ полі не дымъ, не вода:
Горы, далины и сыра земля,
А на долинахъ чатыри полка.
Въ одномъ палку шабли зіяюць,
А въ другомъ палку галовки летаюць;
Въ трейцемъ палку ацецъ туживъ
Про то, што братъ брата забивъ.
А въ чацвертомъ палку невподалеку
Забитого ацецъ робиць расправку:
— Разскажи мнѣ всю прилуку,
За што ты брата забивъ, сынку?
— Я табѣ, татулька, все щире скажу:
Мы съ имъ къ адной паненцѣ удавалися,
И за гето съ братомъ пасердзилися:

1. изъ труповъ.