Думкі яго не ўзвышаліся над агульным узроўнем; а гаварыў ён так, што мог здавацца не толькі разумным, але нават вельмі разумным чалавекам. Атрымаўшы годнасць кандыдата, Пігасаў намерыўся працаваць у галіне навукі: ён зразумеў, што на ўсякім іншым шляху ён-бы аніяк не змог дагнаць сваіх таварышоў (ён стараўся выбіраць іх з вышэйшага кола і ўмеў да іх падладзіцца, н
Гэтая старонка адпавядае крытэрам хуткага выдалення. Удзельнік, які паставіў шаблон не пакінуў тлумачэнняў. Калі вы ня згодны з хуткім выдаленнем, калі ласка, пастаўце шаблён {{Да выдалення}} і стварыце адпаведнае абмеркаванне на старонцы Вікікрыніцы:Да выдалення. Калі запыт аб’ектыўна не адпавядае крытэрам, яго можна прыбраць, але не рабеце так са старонкамі, якія Вы самі стварылі.
Сюды спасылаюцца. Журнал выдаленьняў. Гэтую старонку апошні раз правіў удзельнік Gleb Leo (размовы | унёсак) 11 месяцаў таму. (абнавіць) |
ават дагоджваў ім, хаця ўсё адно сварыўся). Але
тут у ім, кажучы папросту, матэрыялу не хапіла. Самавучка не з замілавання да навукі, Пігасаў, у сутнасці, ведаў надта мала. Ён з трэскам праваліўся на дыспуце, тым часам, калі жыўшы з ім у адным пакоі другі студэнт, з якога ён заўжды смяяўся, чалавек вельмі абмежаваны, але атрымаўшы правільнае і сталае выхаванне, святкаваў перамогу. Няўдача гэтая абурыла Пігасава: ён кінуў у агонь усе свае кнігі і сшыткі і застаўся на службе. Спачатку справа ішла нядрэнна: чыноўнік ён быў хоць куды, не вельмі распарадчывы, затое самаўпэўнены і бойкі; але яму захацелася хутчэй выскачыць у людзі — ён заблытаўся, спатыкнуўся і прымушан быў выйсці ў адстаўку. Гады тры прасядзеў ён у сябе ў нажытай ім вёсцы і раптам ажаніўся на багатай, малаасвечанай памешчыцы, якую злавіў на вудачку сваіх развязных і кплівых манер. Але нораў Пігасава ўжо залишне раздражніўся і скіснуў: яму не люба было сямейнае жыццё. Жонка яго, пажыўшы з ім некалькі год, выехала цішком у Маскву і прадала нейкаму спрытнаму аферысту свой маёнтак, а Пігасаў толькі што пабудаваў у ім гасподу. Узрушаны да глыбіні гэтым апошнім ударам, Пігасаў распачаў было цяжбу з жонкай, але нічога не выйграў... Ён дажываў свой век адзінотна, выязджаў да суседзяў, якіх ганіў за вочы і нават у вочы, і якія