Старонка:Раніца рыкае (1925).pdf/57

Век трактара
ў полі
ужо тарарахкае
і коні ня рзуць к вадапою —
а радыо ніжа
ўсё ніжай
і ніжай
камуны праменьні
у вогнева-крэмні.
І гэта ў ланцюжнай краіне,
дзе
белакудры ўсьміхаецца дзень.
Эх, вецер, у намагнічаных, крыльлях,
я ў песьні бронь сонца адзеў!

|}