Гэта старонка не была вычытаная
Ой вы, нівы, з вусатым калосьсем,
сваю радасьць я ў вас утапіў!
Ўспамінаю, як езьдзіў ў калёсах,
і зарою аўсяніўся песень наліў.
Ўспамінаю, як сівенькім дзедам
умываўся туман у рацэ.
Вось за гэтым і ліпень, зарою адзеты,
ў маім сэрцы сягоньня расьце.
|}
