Старонка:Раніца рыкае (1925).pdf/26

∗
∗     ∗

Вецер-разбэшчаны шэльма,
ня хістайся ў цьвярозай ты шыры!
Вунь у вёсках жытнёва-кужэльных
навабранцамі песьні базыраць.

Ой-да ў вёсках лапцюжныя хлопцы
зажынаюць паўстанчую постаць,
Закасаўшы рукавы па локці,
ў іхніх сэрцах бунтаршчына госьціць.

Яны цемру ў жалобе разуюць, —
іх юнацкія сэрцы ня струсяць.
Пранясіся-ж ты, поўдзень, казуляй
па шумлівай лісьцьве Беларусі!..
..............
Ой пясок па дарозе прыбіты
беларускаю буйнай сьлязою.
Ну дык, сонца, ня йдзі у бандыты,
не хавайся за кустам лазовым!