ГАРМАНІСТ
Над борам змрокі для маніст Рабіну ніжуць на аборкі. Сялом вясковы гарманіст Ідзе к дзяўчатам на вячоркі.
Бадзёрасць звонкае хады У кроках дробленых гамоніць. І рэжуць „барыню“ лады, Вясёлы рыпае гармонік.
Прыбег, няведама адкуль, На скокі вецер зухаваты. Глядзяць, зяхаючы ў руку, Гульнёй разбуджаныя хаты.