Гэта старонка не была вычытаная
Учора вецер мёр на грудзе,
Ў блакіце хмары не плылі.
Кіямі баранілі людзі
Мяжу натрапленай зямлі.
У зайздрасці шалёнай скрэблі
Каструбаватых рук луску,
І пад настрой ламалі рэбры
За жменю гною і пяску.
Ў раллю нечалавечым крыкам
Кідалі боль патрэб сваіх
І сточвалі шнуры — з разлікам
На душы мёртвых і жывых.
|}
