Мар‘я. Вон ганіце такога памоцніка.
Пісар. Бярыся за бутэлькі.
Панас. Во гэта па нашай часьці (узяў бутэльку стукнуў аб далонь і абліў пісара).
Пісар. Па якому ты, Панас?
Панас. Па нашаму, без каркаўніка.
Пісар. На табе каркаўнік (сам адыходзе ў бок).
Панас (адкаркаваў адну, другую бутэльку, азірнуўся і бачыць, што пісар у старане, адвярнуўся і п‘е).
Пісар. Э! З цябе дрэнны памоцнік (падыйшоў і стукнуў правай рукой ды па левым плячу).
Панас (папірхнуўся і зусім забрызгаў пісара).
Пісар. Ах, каб цябе гусак (адыходзе ў бок і выціраецца хустачкай).
Мар‘я. Ён ужо памяць утраціў, не праспаўся яшчэ.
Панас. Мыляешся баба праспаўся і пахмяліцца хачу, ад гэтага дзервянеюць рукі і талеркі б‘юцца.
Мар‘я. Вон пайшоў адсюль.
Панас. Дай залатоўку — пайду.
Мар‘я. На табе залатоўку, толькі ідзі (дае).
Пісар. Чакай Панас, ня йдзі ў шынок,
