Старонка:Пунсовае раньне (1926).pdf/62

Я ПАКІНУЎ

Вясны маладой пах салодкі
Па-над лесам узьвіўся высока, —
А ў ляшчыньніку шызы салоўка
Разьвясёлы разьліў шчокат,

А ў ляшчыньніку шызы салоўка
Сваім сьпевам лісьце трывожыў,
І вясна маладая за ўзгоркам
Тулялася ў руні збожжа.

І вясна — маладая красуня:
Сёньня радасьцю дні расіла;
Маё сэрца каханьнем красуе,
Наліваецца палкаю сілай.

Маё сэрца — палае каханьнем,
Ап‘яняецца соладам вуснаў,
Засачылася думка па Ганьне
У мяне сягоньня чамусьці.

Засачылася думка па мілай,
Што ў гаёчку жыве, пры дарозе,
Ой, я помню!.. Як стан мой абвілі
Яе ручкі ужо за парогам.