Старонка:Пунсовае раньне (1926).pdf/15

А як сонца пачне расставацца,
Прытулюся да рэчкі паціху…
Будуць хвалі ў асоках шаптацца.
Ўсплёскам хвалі мяне закалышуць…
...............
Апранулася неба блакітам;
Усьміхнулася сонца прыгожае…
Ой, пашоў я балотам, ракітамі
Касіць з хлопцамі поплаў мурожны.

|}