Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/96

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Проста і коратка напісаў:
— Дваццаць чатыры гадзіны даць
І ад імя рэволю…… — растраляць!

IV

Вуліца прутам. На самы стык
Заледзянелы ляціць бранявік:
Вочы на выкаце, рэжуць змрок.
Ён не разборлівы, мчыць здалёк —
Вуліца… сьнег… паставыя… дом —
Чаноўскі штаб, былы губком.
Тут на сталох пачародна сьпяць,
Тут не шкадуюць жыцьцё аддаць,
Тут непагасны гарыць агонь, —
І бранявік супыніў разгон:
Вылез ганец, ён зусім абмёрз,
Але сказаў: — у пару давёз…
Сорак вярстоў насупроць вятроў
Мы папярэдзіць ляцелі гром.
Нельга, таварышы, больш чакаць:
Вісьне над намі пагрозы рука.
Сёньня пасунецца зноўку фронт,
Ступіць бліжэй генэральскі бот.
І, як вятры на пустую траву,
Вораг пачне узьнімаць галаву!..
Бандамі зноў загудуць кулакі,
Чуеце, белыя выюць ваўкі?!
Горад сягоньня трымае штых.
Стаўце пікеты на кожны стык:
Будзьце гатовы! чыгунны мост —
Чону даручаны аванпаст!