Чорная злыбеда ліжа косьць…
Ён капіталу наёмны госьць,
І кулакі па губэрні ўсёй
Пільна хаваюць яго між сёл.
А па начох гэта ўся гайня
Не разьбірае ні хаты, ні пня.
А па начох у іх поўсьць дыбком,
Лютая банда, грай ваўкоў!
Кроў і пажар, і халодны дым,
Вецер заметае ўсе сьляды…
А за вакном ня сьціхае дрот:
— Хлеба чакае галодны фронт!
Хмурны сядзіць старшыня чэка,
Сумны нясуць правады адказ.
Але хмурней і цяжэй куды,
Мець за плячыма бандыцкі дым, —
Калі па сьцежках тваіх і сьлядох
Ходзіць кулацкі абрэз па начох.
................
................
Дзесяць, дванаццаць, шаснаццаць гадзін,
Хмурны сядзіць старшыня адзін.
Тут на стале яшчэ сотні спраў,
У кожнай варожы захован твар.
Тут на стале іх пярэсты збор
Прыме сягоньнячы свой прыгавор:
Богін Даніла (манюшка „КЛІН“)
З бандаю сувязь (сукін сын)!
