Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/84

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Тут глядзі, браце мой у абодва
Не дагледзеў — чарговы прарыў…
Прастаялі варштаты заводу,
Папсаваліся трактары…

Гэты фронт нам цяжэйшы ў трыкраць,
Гэта куля ня простая ў лоб…
Там мы ворага білі адкрыта,
Тут нам ворага трэба на злом“.

Цемнач вісла празрыстай заслонай,
Паднімаўся туман ад лагчын…
Хлопцы слухалі кожнае слова,
Як прарэзьлівы стрэл уначы.

І вузейшым рабілася кола…
Гасла вогнішча. Морак радзеў,
Нам дарогай захрыпалі колы…
Пачынаўся дзень!..

|}