Старонка:Пракосы напамяць (1932).pdf/82

РАСКАЗ СТАРОГА ПАРТЫЗАНА

Страпянуліся зоры на хвалях,
Быццам нехта люстэрак пабіў…
Ты скажы нам, браток, пра навалы,
Пра гарачыя дні барацьбы.

У цябе ёсьць харошыя песьні,
Наш касьцёр не пагасьне да дня.
Хлопцы колам уселіся цесным
І прыціхлі, як ноч ля агня,

■

„Мы ішлі у салдацкіх шынэлях
З карабінамі цераз плячо.
Мы па некалькі сутак ня елі
І ня спалі зусім па начох.

Цераз холад, агонь і трывогі,
Па варожых заставах штодня,
Білі ў чорта, пячонкі і бога,
Не шкадуючы хаты і пня.

Кроў сваю, маладосьць
І жыцьцё
Ў тыя дні мы зусім ня лічылі…
У падраных шынэлях, лапцёх
Мы праходзілі праз немагчымасьць.