Гэта старонка не была вычытаная
І пацягнуліся ніці:
Месяц, туга, акно…
Вершы, якія спалі ці
Перапрацоўвай зноў.
Але даецца вырак
Тым, хто ня зьдзейсьніў зарок.
Я па профэсіі лірык,
Клясавы пешчу зрок.
Я выкрываю свой замер
Новы знаходжу зьмест,
Я пачучьцям раблю экзамен,
Гаварыць прымушаю з мейсц.
Мне за іх сёньнячы прыкра,
Я іх дачасна сарваў.
Тое, што сэрцам выкрыў,
Кідаю пашчам хваль.
Хай гэта будзе вырак,
Вырак цяжкі для цябе.
Краіне патрэбен лірык,
І ёй аддаю я сябе.
Стань, мая песьня, на варту,
Пільна глядзі на форт, —
Той, хто трымае вахту,
Не паглядзіць за борт!
|}
