І ТАМ ДЗЕ БАЛОТЫ…
Словаў шукаў, І ніводнага гэткага, Каб у адным — Шырыня нашых дзей! Кволая лірыка, Таварышы поэты, Прыстала (у самай напружнай хадзе).
Прыстала тады, Калі трэба на штурмы Вясьці міліёны У заўтрае нам. Таварышы поэты! поэзіі сурмы Мобілізуйце, Каб з намі яна!..
Каб пела краіна Вясною фабрычнай, Каб несьлі энэргію Сотні балот, Ад станцый—комбінатаў Электрычных, У тысячы і мільёны вольт!
Яшчэ не ашчанулі Нетры магутаю. Вы чуеце?
