ВЕРШЫ ПРА ПАЛЕСЬСЕ
Досыць романтыкі Клопаты ў мора! Згадак нікчэмную морасьць Далоў!.. Зноў нада мною Палескія зоры, Палескія пушчы, Палескі аблог.
Адсюль пачынаецца ўсё, І канечне, Тысячы га Непраходных балот, І песьня мая, Разагнуўшая плечы, Ды ўзятая рэволюцыяй На прывод!
■
Колісь хмызьняк. Ды балота гнілое, Ды па балоце Сьляпучы туман… Смутак адзін! Але вось за сасною Паводка,
