Гэта старонка не была вычытаная
._%D0%A3%D0%B7%D0%BE%D1%80_2.png)
Пракленашы.
Было першае лістопада. Пагода стаяла дужа дрэнная — сьнег, дождж і вецір. Дарогі былі гразкі. Хто плёўся ў гэты дзень з мястэчка Крэслаўкі з кірмашу, ці так аткуль, той мок і калеў на сьцюжы і рад быў скарэй забрацца да якой нібудзь хаты, каб пагрэцца і абсушыцца крошку. Адным такім прыстанішчэм для падарожных была вялікая карчма Стырблі, што стаяла не далёка ад мястэчка.
Зьмеркалася. Каля карчмы сабралося многа калёс з запрэжанымі, заморэнымі конямі, хрупаўшымі с кашалёў ці проста кінутае на зямлю сена.
У карчме йшоў гоман на ўсе лады. Чалавекаў з двадцаць, сідзючы за доўгім сталом кучкамі па тры, па чатыры, вялі гутарку аб сёлітнім ураджаі, аб пагодзі і іншая, і шчыра частаваліся
