ДАРОГАЮ ДА, ЧЫРВОНАЙ СТАЛІЦЫ
Мы едзем і хлопцы сьпяваюць:
„Беаая армія, чорны барон зноўку рыхтуюць нам царскі трон“, —
над полем грыміць і сьвітае.
Цытрынныя зоры упалі ў ваду і там паміраюць адна за аднэю. гэта, таварышы, ўсё на віду, у нашых пачуцьцях, што днеюць.
Трэба да ўсяго падыходзіць цьвяроза:
