Сёньня песьні мае
Як лятуць ад душы, —
Ці то голас глушы,
Ці то вочкі твае?
Да-душы, мне так добра, так хораша мне,
Мо‘ затым, што учора сьніў вочкі твае.
Дзьве таполі ў ваду
Ўжо глядзяць весялей,
Стала траўка буйней,
Як па сьцежцы іду.
Я спаткаю, знайду, каго сьніў я ня раз, —
Гэта май, гэта май! Мо‘ і мой гэта час!
Я і сьцежку знайшоў
На спатканьне Вясны.
А з маёй сівізны
Кпіць натоўп матылёў.
