Гэта старонка не была вычытаная
Ах, восень — сьлёзы!
Цябе люблю,
З вачэй, як лістам,
Краплю зямлю.
Чагось жадаю,
Жадаю твораў,
Сяджу-чакаю
Нязнаных хораў
І жоўталіста
Сабе лаўлю.
Навокал мжыста, —
Ды я цярплю!
Тады павольна
У нетрах дум,
І слова здольна
Бяжыць на шум.
І рух душэўны
Тады мацней,
І верш напеўны,
Як пан Падвей.
1-IV-21 г. Адэса.
◆ ◆ ◆
|}
