Старонка:Пес’ни (1904).pdf/38

Тут я шмат и знаіомых найшоў,
Але так ня чапаў ужо их.
З мужыкоў тут ня надта каб шмат,
А ўсіо больш дык багатых паноў.
На зямли адцярпеўшы наш брат
На той свет як па масле пашоў,
А панам дык и трудна цярпець
Бяз прывычки дык стогнуць, аж страх!
Гляниш — пан як здаецса мядзьведзь,
А чорт дышлям запрог и трах — тарарах,
Бичам бье, рожнам паре у тыл,
Морду круце на бок и за кудлы трасе;
Стук и крык, аж вихор круце пыл,
Так пан чортовы воз той нясе.
Там паны й муруюць й аруць,
Вымятаюць и с’вини пасуць
А смалу дык як міод там жаруць
А камення як горы нясуць;
Усіо ў пекле каб дно як зрабиць,
А ўсіо толку няма з их работы нигдзе:
Тут яны робяць ўсіо, абы збыць,
И там им гэтак работа идзе.
Я то думаў, што ксяндзоў тут няма
Кали зырк, аж и ксіондз тут сядзиць:
Чорт яго аблажыў грашыма,
Запалиў у грашах тых и ксіондз так гарыць.
А други дык висиць, але як?
Дык и стыдно мне вам гаварыць,
А са стыду чырвоны, як рак,
Вочы жмурэ, як кот и гарыць.
А тут баба яго так кляне,
Ды так лае з астатних же слоў,
Што каб гэтак хто лаяў мяне
Яб яго з с’вету даўно перевіоў.
Станавы, старшына и тый мут
Тым дык чорт ўсіо грошы збярэ