|
Паперы прышли ў турму з акружнога
Што зараз зачнецса суд послѣ Каляд.
Сядзелаж там нашаго брата и многа,
Было а нявинных памежы нас шмат!
Быў пан, что у банку краў грошы чужыя,
Быў писар, што выдаў паперы благія…
Я сам тут сядзеў, а за што каб спытали,
Дык я б ня сказаў и яны бы ня знали.
А писано так, што „страбиў жывы знак“ —
Калок на капцы (быў гнилы, як бурак)
Пры поли маим мне стырчаў, як скула,
Наехаў кабылой и слуп той звярнула.
Кабже люльку было палиць чым ня кресаўшы,
Агонь разлажыў, той калок пащапаўшы.
Прыехаў да дому, посѣяўшы грэчку,
Закинуў кабыле, забраўся на печку,
На заўтра, праспаўшыся добра, ў ранку,
Завець мяне сотник, стукнуўшы па ганку,
Уратник скликае людзей аж на поле,
Писаць там штось трэба яму ў пратаколѣ.
Пайшоўшы гляджу я, аж іон штось пытае:
„Чыя то граница и грэчка от тая?
„Хто слуп осмялиўся спалиць самопраўна?
„Кали то было? Ци даўно, ци ня даўна?“ —
Уратник же пише, а я дык смяюся,
Кажу: „Ох муси надта цябе дык баюся!
Пытаю: „Ци брат твой, ци бацька гниляк,
„Што ўзяўся писаць пратакол щера так?
„Ци може той кол тольки іос’ць твой зямляк?
|
