Гэта старонка не была вычытаная
Ўсе шыльды тых-жа фірм
Ў провінцыяльным стылі рускім:
Без футурыскіх рыфм,
Не ў маякоўскім рытме трускім.
Гіронія жыцьця,
Даволі быць такою кплівай!
Нам трэба рытм шаўца,
Каб песьні сходзіліся клінам.
Нам трэба шмат чаго,
Нас гэтае і тое рупіць.
Ў заводах згас агонь, —
Гарланяць ўсе ў гарматны рупар.
Панэляй я іду,
Гляджу сабак, як ловяць гіцлі;
Ў грудзёх займае дух,
А хочацца на ўсё дзівіцца.
І неяк міма ўсё,
Ў ваччу адзіны сьветлы вобраз.
Няўжо ён мара, сон?
Няўжо ён ласка, страх і грозьба?
Ня ведала зямля
Яшчэ такое героіні.
Дзе ты, дзе ты, мая
Краса-юнацкая Марыя?
