Гэта старонка не была вычытаная
XI
Зьмяніўся Менск няшмат,
Віюцца вуліцы ўсё тыя-ж.
Глядзіць гандляр з-за грат
І лічыць сотні залатыя.
Зайздроснаю рукой
Аблапаў ён зямлі багацьце.
Касьцюма модны крой
Адсьвечвае ангельскім глянцам.
Індустрыі пару
Ён праслаўляе ў час вячорны;
Ён воін і патруль
Славутай сьцені — біржы чорнай.
Валютчыкі вайны
У банк нясуць свае рахункі, —
Нядарам-жа яны
Зьбівалі цэлы год чыгункі.
Дзе вуліц зьбег, разьбег,
Там поліцмэн з дубінай ёмкай.
Па рэечнай разьбе
Ўсё тая-ж мчыцца конка.
