Гэта старонка не была вычытаная
Ну што жъ, састо̀йиць
Жо́днаму двару возъ дроў прывезць?
Триццать дваро́ў—триццать вазо̀ў.
Дыкъ нѣ-жъ!
Нихто ня хоча палцамъ шавалну́ць.
А тольки празничакъ якій мале́нькій,
Сидзя́ць, гарэ́лку пъю́ць;
Старъ я ужо́, ня люба мая рэчъ,
Ну за мирьсько́я дзѣ́ла
Васъ трэба, зьвиняйця, браццы, сѣчъ.
Кали́бъ хто до́брый,
А той бабы туды́ жъ!
Загадали мостъ у школи мыць;
У в’адно̀й палицъ бали́ць,
У той дзиця́ мало̀я;
Той некали.[1]
А тая-и сусимъ схавалася
Атъ со́цкаго у клѣць.[2]
Скажы, кажа, дзицятачка,
Што матка далека, ў поли
Лень бярэ́ць.
Гляджу, ажъ тая.
Што палицъ бо́лный:
На рэчку плацця праць нясе́.
Ага! на свайо дзѣла вы дасу́жы (жы).
А школу мыць ня ду́жы.
