Гэта старонка не была вычытаная
III
Ой, за Ялтай, у полі,
сярод Крымскіх гор
шырокі курган магілы.
Сонца сваволіць,
тчэ жоўты узор,
і вецер гуляе пылам.
Кіпарысы, каменьні,
цыкады, крыжы, —
шырокі курган магілы.
Нявольніца калені
сагне й пабяжыць,
і знова жыцьцё застыла.
Ой, неба муліць
каўнер Крымскіх гор;
сонца Ай-Петры спавіла.
Ня чую зязюлі,
не яе перабор
над вялікай, забытай магілай!
