Перайсці да зместу

Старонка:Пан Сурынта (1930).pdf/39

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

сяліць ты нашу грамаду!.. (Чуваць галасы мужчын і кабет за сцэнай і ўсё больш і больш).

Сурынта. Што там за шум?

Аканом. Маладзіц вядуць… Вядома, гаспадары іх ня рады праву пана…

Сурынта. Бач іх!..

Трызна. На раніцы няхай прыходзяць — ад- дамс!..

Гарбарын. А пакуль ноч, то будуць нашы!.. (За акном відаць, як Якун адганяе канчуком народ, і, нарэшце, пераганяе да дзьвярэй трох маладзіц. Шум патроху сьціхае).

Сурынта. А ну-тка, расчыні ты дзьверы як належыць!.. (Аканом расчыняе дзьверы. Увайшлі тры дзяўчыны: Ганна, Параска, Марыся, убраныя ў шлюбнае; усе яны плачуць. Паны-ж радасна рагочуць).

Аканом. Вось гусачкі-сівалапкі!.. А ну, сьмялей, сьмялей да пана!

Трызна. Я пан!

Гарбарын. І я пан!

Трызна. Мне адну!

Гарбарын. І мне адну!

Аканом (падводзіць да пана Сурынты Марысю). А вось і Марыся сінявока!..

Сурынта. Ну, чаго-ж ты засаромілася, як чырвоная калінка?..

Аканом. Сумленная, паночку!..

Сурынта. Пад вянцом стаяла?

Марыся. Стаяла!