Ён адышоў, ён скончыў гаварыць,
Яго душой апанавала вусьцеж…
На твары задрыжэў нястрыманы ўзрыд,
І задрыжэлі вусны.
СОРМАВЕЦ:
— Каб прыпыніць злачынную гульню —
Мы пляны меркаваньняў перастроім…
Пачаўшы з ворагам сьмяртэльную вайну,
Мы тэмпы працы нашае утроім.
Адзінства больш, каб гэта саранча
Аб нашу моц і росквіт апяклася…
Мэліорацыю пакуль не пачынаць!
Пакінуць лішкі сілы ў колгасе.
А заўтра, ледзь абудзіцца зара,
Мы накіруем трактары і коні,
Каб пасялкоўскія закінутыя гоні
Ўзараць.
У кожнага з колгаснае сям‘і
Сумленьня грамадзяніна паўстане
Супроць таго, каб іхнія палі
Ды пуставалі.
Хто наш, той прыдзе колісьці да нас,
А з ворагамі зможам расквітацца…
Сама магутнасьць згуртаванай працы —
Найлепшы агітатар за колгас
АГРАНОМ:
— Таварышы!
Даволі захапляцца!..
