Гэта старонка не была вычытаная
Я, даручаючы пяру
Свае настроі,
Гатова плакаць, плакаць над былым,
Гатова дальняму маліцца,
Але,
Што звалася нядаўна дарагім,
Хай назаўсёды адасьніцца!..
Сягоньня ветлы Крым
Мне замяніў
Цябе
І Ніццу.
Ты мне ня муж,
Бо нашае жыцьцё
Пабегла рознаю дарогай…
Пад сэрцам
Я нашу дзіцё —
Другога.
Мне цяжка,
Даручаючы пяру
Свае настроі,
Сказаць табе:
— Максім, даруй!..
Забудземся пра ўсё староe!..
................
АГРАНОМ:
Які кошмар, які кошмар навокал!..
(Дэклямуе)
Кіпіць з прадвеку здушаная злосьць
