Гэта старонка не была вычытаная
— 31 —
Завалены сьнегам
Абшары балот.
На белых разлогах
Лаза, нібы дрот.
Альшэўнік бяз лісьцяў
Задумны такі;
Галіны, як жылы,
Плятуцца ў кручкі.
Блішчыць палітура,
Па гладзі зямлі.
І гурбы-мядзьведзі
Шыр-даль абляглі.
Замёрзла зыбуха,
Застыгла дрыгва.
Прытоптаны к нізу
Чарот і трава.
Сярод азярынаў
На коўдрах сьнягоў
Праложаны трэлі
Да белых стагоў.
І трэлі плятуцца
Туды і сюды,
І хочуць схавацца,
Ад белай жуды.
Няма дзе схавацца,
Мароз аж пячэ.
Ён голаў аб хвоі,
Бы камень, таўчэ.
І хвоі ў магерках
Пуховых дрыжаць.
Ваўняныя сьвіткі
На карках ляжаць.
