Гэта старонка была вычытаная
— 14 —
Каб конь, як той вожык,
Калючкі-бы меў, —
Ён многа на сьвеце
Тады-б нашумеў.
У мутнай рудаўцы
Ляжыць мшалы пень,
Мятлічак пужае,
Як жудасны цень.
Камарыкі жвава
Круць-верць, нібы шрот,
Гудзяць, як пчалінкі,
І будзяць чарот.
Усюды іх поўна,
Бясконца іх ёсьць.
І колюцца блазны,
Як вострая восьць.
Кусаюцца гады,
Дзе дзецца няма,
Няма, проста, рады, —
Напалі, як цьма.
Ад іх бараніся,
А то загрызуць,
Да косткі апошняй
Са смакам зьядуць,
А грэбля крывая,
Як той паясок,
То зьверне направа,
То зьверне набок,
І цягнецца цягам
І жэрдзі квах-квах,
А сук часам шлёпне
Цябе па нагах.
