Старонка:На пиресяленьня.pdf/15

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Нашы тутъ твили́….
Аставайцися жъ вы, майе лясочки,
Прыго́рачки—й бугаро́чки!
Атъѣжѣю жъ я у далёкую старо́начку,
Палажыць мнѣ тамъ и гало́вачку.
Працай мая рэчачка и ручайочки!
Бо́лій я сюды ни зьвярнусь,
Студзе́най вадзичачки ни напъюсь.
Во — й сяло паза́дзи засталася,
За глыбокай даро́жкой падь лясôчкамъ
Паша це́рькаўка паказалася.
Баслави маци, святая Прячыстая,
Насъ у пуць даро́жачку….
Во й на поля ўзышли
Я иду, иду, — назадь аглянуся —
Слиза́мы зальлю́ся….
На палустанки доўга паджыда̀ли
Тольки пирядъ ве́чарамь вагоны пада́ли
И зе́мській прыбы́ў….
Я ужо́ пирепла́калась,
Стаю, да маўчу — нача камина̀я,
Дала ра́замъ.. якъ у звонъ уда̀рыли!.…
Якъ закалачуся Я…
Усе майо цьѣла
Ажъ пахаладзѣла!
А што Дуня Ива́нава
Сащапила крэпка матцыны калѣци,
Къ ножачкамъ прыпала,
Рукъ ни разыма̀йя,
Матки ни, тпу́шая.