БУРА НОЧЧУ
Грукоча гром, віхор бушуе, Маланкі твораць дзіва, казку, — То гэта бура так вячуе, А ўся прырода банкетуе Надзеўшы чорны плашч і маску.
Адкіну я закон, запрэты. З размаху ў вір бурлівы скочу. Хочу там пець жыцьцю куплеты. Бардзей пад‘едзь Ільлі карэта… Эх, як люблю я буру ноччу!
