Старонка:На залатым пакосе (1927).pdf/53

ВЯСНОЙ

Устала сонца над палямі
І цёплы ветрык зашумеў.
Прастор запеў і перад намі
Прышоў канец, канец зіме.

О, людзі-братцы, — ясным сонцам
Ўсё ажыло ў палёх, лугох.
Над кожнай хатаю бясконца
Вяснова-новы сьпеў разьлёг.

Вясна, вясна-краса прастораў,
Краса жыцьця і нашых дзён.
Бягуць руччы разгульна-горда
І радасьць звоніць у грудзёх.

Такой парой жыцьцё і песьня
І ў сэрцы радасьць чулых сноў,
Бо на прывольлі жыць ня цесна
І шчасьце піць і піць ізноў!