Старонка:На залатым пакосе (1927).pdf/42

Я з табой, як сябра!.. дай цябе абняць!..
Бо на гэтых нівах, дзе цяпер вясна,
Дзе цяпер ліецца сьветазарны сьмех,
Будуць пець другія пра жыцьцё і сьмерць!

|}