Старонка:На залатым пакосе (1927).pdf/30

Ах, пакінь! Ці выбачай, Валеры, —
Я стамілася згараць і жыць.
Ты прыходзь і будзеш знаць і верыць,
Што ня ўсё і холад і крыжы!

|}