|
О, вясна!..
І бяссонныя ночы:
Сьціх у сэрцы
Юнацтва разгул,
Мо‘ затым, што нічога ня хочу
І нікога спаткаць не магу.
Не чаруй,
О, даволі, ня трэба!
Я інакшую долю спазнаў,
Што ў другіх
У змаганьні за хлебам
Адцьвітае жыцьцё і вясна.
Што другім,
Хто у цемры асеньняй
Аддаюць сваё цела й душу,
Досыць толькі
Ня стаць на калені,
Досыць толькі
Узьняць сьмелы шум.
|
