Старонка:Межы (1929).pdf/93

Як прыгожа ўзьняты рукі,
Каб даць волю малату;
Гук за гукам родзіць гукі:
Туку-туку, туку-ту!

І ад досьвітку да змроку
Ў кузьні чутны галасы,
І нясуць іх ў даль далёка
Іскры вогненай красы.

Малаты сьпяваюць песьню
Пад магутнасьць ўздыму рук;
Яна ўторыць ім прадвесьняй:
Туку-туку, туку-ту!

1925 г.

|}