Старонка:Межы (1929).pdf/146

НА МОРЫ

Шуміць вада, хвалюе мора,
Мой човен шпарка ўдаль ляціць,
І чым далей, тым больш прастору
І сілы менш далей грабсьці.

Але грабу і абмінаю
Чужыні дальняй берагі,
Пад ўсплескі хваль успамінаю
Пра край мой родны, дарагі.

Павей мне, вецер, на пуціне,
Тады я парус нацягну.
Шпарчэй пайду па воднай сіні,
Каб ў краі родным адпачнуць.

Рыга, 1917 г.