Старонка:Межы (1929).pdf/110

РОДНЫЯ ГОНІ

Вось яны, родныя гоні —
Радасьць былая мая.
Ўспомніў яе я сёньня,
Сёньня яе я сваяк.

Годы мяне кружылі,
Кідалі гэтак і так,
Кроў не астыла-ж у жылах,
Ўшчэнт не змарыла слата.

Зноў я вярнуўся к прасторам —
К родным забытым шляхам.
Мне маяком былі зоры,
Прыстаняй — хаты страха.

Шчыра яна прыгарнула
Блуднага сына — мяне.
Ўсё, што было і мінула,
Стала мне ноўю зьвінець.

Сёньня я ўсім ў захапленьні,
Усё мне ўспамінкі нясе.
Быў я і буду сумленным
К гоням і роднай страсе.