Старонка:Мая ліра (1924).pdf/84

Адну пацеху ў сьвеце маю,
Адкуль буду,

Калі зямельку урабляю,
З плугом іду.

І хоць мне цяжка і гаротна,
Спакою нет,

Але ў душы ўжо не маркотна:
Я кормлю сьвет.

|}