Старонка:Мая ліра (1924).pdf/54

ЭРОС І ПСЫХЭЯ.

Я хацеў-бы глянуць ў твае вочы,
Там тайніцу душы адчытаць,
І ў трывожнай жыцьцёвай паўночы,
Я хацеў-бы ў іх праўды шукаць.

Разгарнуць твае чорныя косы,
Цалаваць а паўночнай цішы,
На твар вызваць сьлязістыя росы,
Аддзяліці твой дух ад душы.

Сьлед іроніі з вусначкі сьцёрці,
Заглыбіцца да язьні на дно, —
Для заблуднага сьвету умерці
І стварыці вясельле адно.

Не таі, ня віляй — а прызнайся,
Што таёмна ты любіш мяне, —
А ці я… Ты мяне ня пытайся:
Прада мной ты на яве і ў сьне.

Дай душу мне тваю — больш ня трэба,
Творчы дух ты народу аддай,
І так жыйма абое для неба,
І сваім ты мяне называй.