Старонка:Мая ліра (1924).pdf/48

ЧАРЫ АЙЧЫНЫ.

З душой хворай, целам зьбітым,
Сыт нядолі — зьдзеку,
Морам горычы залітым,
Быў ў маладым веку.

Грудзі ўпалі, стан схіліўся,
Вусны, як з паперы:
Пакідаць ўжо сьвет маніўся
У мане бязверы…

А цяпер я ўжо здаровы,
Жыву, прыпяваю;
Шчебят птушак, шум дубровы,
Гэты цуд спраўляе.

Гэй ты, родная старонка,
Гэй, краёчак мілы,
Хваліць буду цябе звонка
Да самай магілы!