Гэта старонка была вычытаная
Вялі блудну дзеву…
Былі поўны гневу…
Злавілі іх грэхам злучоных.
У Законе спачатку
Стаіць, што дзяўчатка —
Распусьце і грэху аддана —
Павінна каменьнем,
Гразёй і паленьнем,
На лютую сьмерць пакарана.
Прад Боскім Мастачым,
С трывогай і плачам,
Яна на каленкі упала, —
А ўся ціжба гэта,
І муж і кабета,
Яе прад Хрыстом аскаржала.
Вучоныя с кніжкі
Чыталі запіскі…
А Хрыстус ўглядаўся ў крыніцу,
А посьле скланіўся,
Ніжэй пахіліўся, —
Пісаў на жвірочку тайніцу.
Як шопат травіцы,
Як говар крыніцы,
Да іх Ен азваўся ў натхненьні.
