(Аповесьць эвангелічная).
Дзень цудны быў майскі,
Як бытцам-то райскі, —
Прырода ў зьнямозе маўчала…
Зямелька спачыла,
І спала і сьніла,
Усенька на сонцы драмала;
А толькі Дух Божы,
І дзельны і гожы,
Тварыў без спачынку тайніцы, —
Жытцо красавала,
Пах зёлка давала,
Вадзіца бурліла ў крыніцы.
У дзень гэты Бог-Збаўца
Прысеў на мураўцы,
Ля самай крынічнай вадзіцы:
Сваім апастолам,
Ціхім як анёлам,
Тлумачыў засьвёту тайніцы.
„Спакой вам нясу Я…
„Хто мечам ваюе,
„Ад меча загінуць ён мусе;
|
