Старонка:Матчын дар (1929).pdf/26

Цяпер хоць знаю, дык што-ж параю
Ад позьніх скрух,
Ў чужой краіне паволі гіне
За целам — дух.

Вазьмі-ж хоць сьпевы, дум перапевы
Лясоў тваіх, —
З тваёі глебы, з тваёга неба
Узяў я іх.

|}