|
Ноччу позна, па кірмашу,
Ехау з места Паулючонак,
А празванне меу „Жучонак“,
Гаспадар быу з вескі нашай.
Унучак Паула, сын Антося,
(Той быу к пану дапушчоны)
Баутрамеям быу, хрышчоны,
Чалавек. быу з мухай у носе.
Едзе у страсе: цемна, ціха…
У дальнім лесе хтось рагочэ…
Уляпіу у цемню вочы,
І здаецца… Што за ліхо?
Нехта йдзець сярод гасьцінца,
Пэуне двое, штосьць гамоняць.
„А каго тут чэрці гоняць“ —
Аж падняўся на драбінцэ.
Бачыць: нейкіх аж тры цені
У бок зыйшлі і разам сталі.
Пад‘еджае. Усе аддалі
Хвалу Божжаму іменю.
— „Хто тут блудзіць?“ запытаўся
Баутрамей у ліхой трывозе,
Бо тагды; па той дарозе,
Ні адзін гультай бадзяуся.
— «Старцы, дзядзька! — Кныш, Вароба
С Краснай Долі, Крук Нічыпар“…
— А бадай-жа вас Люцыпар,
Ці напасьніца хвароба!
Чорт вас водзіць тут, галыткі,
Добрым людзям на спатканне,
|
