Гэта старонка не была вычытаная
Вось тады, як ня будзе нявольных,
Як ня будзе паўстаньня, вайны,
Ўспамінаць толькі будуць аб войнах,
Дзе і як адбыліся яны.
Ды ня будуць трашчаць кулямёты,
Сьціхне плакаць мяцеліца куль…
Над зямлёй сакаліным узьлётам
Будзе несьціся сьпеў адусюль.
Застракоча у полі трактар,
А на спрытным кані аўтобусе
Праедзе мужык па тракту
Краіны сваёй Беларусі.
На палёх і сухіх балотах
Ён пагоніць каня бяз пугі,
І здабудзе з зямлі сваёй золата,
Замест сох, ён электраплугам.
О, жыцьцё тады завесьніць!..
Народ верыць ў гэта…
Народ сам поэта,
Народ пра Марыну
Зложыць казку-песьню.
— Ня сумуйце, хлопцы бравы,
І ня леце сьлёз дзяўчаты,
Лепей воля у дубраве,
Як няволя ў роднай хаце.
— Палюбіла лес дзяўчына
Нават болей, чым Івана…
Дні няволі навучылі
