Перайсці да зместу

Старонка:Марына (1926).pdf/29

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Каласком нясьпелым
У пасьпелым жыце…
Падышла Марына,
Падышла нясьмела,
Спачатку да клеці,
А пасьля да хаты…
Ды у дзьверы стук-стук…
Зашумеў абрыдоны вецер
У закоце кудлатым
Ды пытае — хто тут…
У белым пуху хаціна,
У ваконцы няма сьвятла…
Шыбы не адталі…
Ёкнула сэрца ў грудзях…
У гэту ночку чужыя людзі
Абазвалі яе сірацінай.
А сьняжок ляцеў, кружыўся…
У гумне зарыпела адрына…
У матчыным старым кажусе
У лес падыбала Марына.
Забрахалі сабакі ў вёсцы,
Нават завылі…
Сыпле сьнегам па дарожцы,
Каб паўстанку не злавілі.